Mispeltaart

Het plukken van genoeg mispels voor een taart viel in Nederland letterlijk in het water. Maar het recept wil ik jullie niet onthouden. Het staat in de Nieuwe, Welervarene Utrechtse Keuken-Meid uit 1771. Indertijd keurig bewerkt en in facsimile uitgegeven door BK 18 van Josien Stehouwer.

Recept 70 Mispelen-Taart, hoe te bakken.

Zuiver rype mispelen van de pitten en bloeizel, stoof ze met wyn, suiker en boter, giet ze door een zeef of een doorslag, meng onder ieder pond drie onzen oude kaas, evenveel wrongel, een once kaneel, een lood peper, drie oncen suiker en drie eijeren; laat het tesmane in een korst bakken en met suiker en kaneel bestrooijen, en warm voorzetten.  

Een puzzel is of de rijpe mispels nu van de pittenen bloeisel ontdaan moeten worden, of juist niet. Ik zou de boel even in zijn geheel meestoven, vanwege extra smaak, zeker de pitten. En zijn drie eieren niet wat weinig bij deze hoeveelheden? Of lost de wrongel dat op?

Het wordt een project voor volgend jaar. Of voor wie er nu zin in heeft. In dat geval hoor of lees ik graag het resultaat.

Opmerkelijk is ook dat hier hartig en zoet ruimschoots door elkaar lopen. Met de renaissancemix van suiker en kaneel er over. Ook in de brieven van papa Leopold Mozart merk je dat deze mix gebruikt wordt om een gerecht af te maken.