Het verhaal van Dolf en François
Het begint allemaal in hotel-restaurant Het Gouden Hooft, in hartje Den Haag aan de Groenmarkt op de hoek bij het Noordeinde. Misschien wel het oudste etablissement van de stad. Een plek waar veel geschiedenis aan vast zit. Dit verhaal gaat over het ontstaan van een succesvol kookboek.
We schrijven 1890. Aan een tafeltje zitten twee heren. Eén herkent iedereen in de omgeving dan meteen. Het is Adolf Krul van de Salon de Rafraichissements Maison Krul, Noordeinde 44, dan nog De Zoete Inval geheten. De ander is een wat minder bekende figuur, al adverteert hij zijn naam ijverig en is hij vaak in culinair kringen te vinden. Het is François Blom, kok, cuisinier, maar hier in de functie van ‘journalist’. Hoe zijn die twee met elkaar in contact gekomen?
Daarvoor moeten we terug naar de feestelijkheden in het Scheveningse Kurhaus bij het afscheid van een kolonel. Ik citeer uit de herinneringen van Dolf Krul zoals te lezen in Maison Krul, de roman van een Banketbakker; Krul door de jaren heen, van M. Krul, 1999. Dolf heeft die avond ook mijnheer Blom ontmoet, hij was journalist en hun gesprek had geleid naar het vakboek van Dolf. De heren hadden een afspraak gemaakt, en Blom toonde interesse in het verbeteren en zonodig bewerken van de tekst van Dolf.
Moderne Kookkunst
"Enkele dagen na het feest hadden de heren elkaar in ’t Goude Hooft’ weergezien en Blom had de tekst van Dolf doorgebladerd. Er viel heel wat aan te doen, had de journalist gezegd, maar hij zou het voor Dolf in orde maken. Het boek was trouwens nog niet af en Dolf zelf zou er nog een heel karwei aan hebben. Sinds die dag werkte Dolf hard aan zijn vakboek. Zelfs wanneer hij in de bakkerij stond, was hij ergens in zijn hoofd met het boek bezig. Hij had in de l 'art Culinaire (maandblad voor koks uit Parijs, Escoffier schreef er ook, LK) gelezen dat er volgend jaar een kookkunst tentoonstelling zou worden gehouden in Parijs en Antwerpen. Zijn hoop was gericht op Antwerpen en het zou hem plezier doen als zijn boek voor die gelegenheid zou kunnen worden gedrukt. Elke veertien dagen ontmoette hij Blom in ’t Goude Hooft, bracht hem zijn nieuwe teksten en dan bespraken zij het door Blom verbeterde schrift.
Het boek werd uitgegeven op de kookkunsttentoonstelling te Antwerpen Dolf had in het boek niet alles kunnen zeggen wat hij had gewild omdat het anders geen vakboek was gebleven. Enkele kritieken had Blom geschrapt en voor het hoofdstuk over snoeplust had hij in het boek niet de juiste plaats gevonden; hij had het dus uit de tekst verwijderd. Dolf was zeer trots op zijn vakboek en blij dat het bij zo’n goede gelegenheid was uitgegeven. In Parijs, waar tevens de grote wereldtentoonstelling zou hebben, was waarschijnlijk ook een plaatsje voor het vakboek. Dit had de uitgever hem verteld, met wie hij de reis naar Parijs zou maken." Het verhaal kabbelt nog een beetje door vanaf pagina 136.
In Antwerpen, Parijs en Den Haag 1892 wint het boek prijzen, zo lezen we in het Vaderland van 12 december 1904 in een recensie van de Internationale Tentoonstelling voor de Kookkunst in Den Haag. Zojuist is de vierde druk verschenen bij uitgeverij Ten Hagen. De naam Dolf Krul wordt niet vermeld. Ook niet in de inleiding. Het was een publiek geheim. En in de loop der tijd is dat geheim iets te goed bewaard gebleven.
