De kersen van sint Lucia

De kersen van sint Lucia
Cérisier Sainte Lucie - inmiddels beter bekend als prunus Mahleb. Bron: Le Monde

We vinden de kersen van de heilige Lucie niet meer zo lekker. Ze zijn te zuur, te bitter. In de 19de eeuw gebruikte men hem nog zonder schroom voor het stoken van Kirsch. Tegenwoordig merken we culinair gezien vooral iets van de pitten, of liever gezegd: de zaadjes in de pit.

De speurtocht naar die zaadjes begon met een lovend verhaal in een lokale Haagse krant over een bijzondere chocoladereep naar een recept uit Dubai. Klinkt altijd interessant. Hier dat artikel:  https://indebuurt.nl/denhaag/eten-drinken/deze-viral-chocoladereep-uit-dubai-scoor-je-nu-in-den-haag-maar-vier-per-persoon~326213/ Maar wat maakte deze reep nu zo spannend? pistache? Jazeker. Engelhaar? Voor mij niet want gluten. Er ging iets onbekends in, namelijk Mahlep. Geen idee wat dat was. Het bleef in mijn achterhoofd hangen. Afgelopen woensdag was ik bij Aziz in Zaltbommel en hé, verrassing, daar stond het gewoon in het kruidenrek. Dus meteen een potje gekocht. Gauw koffiedrinken aan de overkant en snuiven. Het rook zo heerlijk, maar nog geen idee wat die geur veroorzaakte.

Mahleb poeder, het gemalen zaad in de pit van de Sint Luciakers. (foto bol) 

Stap één was gezet, maar nu de vraag: wat ís het? Beetje rondzoeken in de botanische bronnen en ik kwam terecht bij de prunus mahaleb, een kersenvariant die in het nabije oosten, in midden- en zuid Europa in het wild voorkomt. Wij kennen hem vooral als weichselboom, een sierstruik. De kersen zijn bitter en zuur. Ik herinner me uit middeleeuwse Duitse kookboeken dat daar wel recepten voor weichsels in staan, die als kersen geduid worden. Deze?

Prunus mahaleb, of cérisier Sainte-Lucie, een vroege voorjaarsbloeier 

De Mahlep zoals wij die nu in de winkel kunnen kopen is een smaakmaker bereid op basis van de fijngemalen zaadjes van deze specifieke kers. Je gebruikt het poeder in kleine hoeveelheden vooral dus bij het bereiden van zoetigheden. Koek- en snoephoek dus. Is dat iets nieuws? Nou nee, de oudste recepten dateren uit de Soemerische tijd. Een goede smoes voor een culinair historicus om te gaan experimenteren. Dus ik kocht ook een baaltje groene pistachenootjes. Nu nog rietsuiker om pistachemarsepein te maken met een snuf van dit spul. Dan giet ik er zelf wel wat pure biologische slaafvrije chocola over. Kortom: wordt vervolgd.

Zaadjes uit de pit van de Sint-Lucia-kers. Piepklein maar effectief. Gebruik het met mate, zoals veel specerijen en smaakmakers. Het heeft een laxatieve bijwerking. Eet de kersenpitten niet in hun geheel, dat kan tot vergiftiging leiden. Dit voor de wildplukkers onder ons.

Hier nog een aardig artikel over deze - en andere - kersen, ook met betrekking tot de herkomst van de naam mahaleb/mahlep The hidden secret of cherries : https://www.hurriyetdailynews.com/opinion/aylin-oney-tan/the-hidden-secret-of-the-cherry-113893